Χρόνια πολλά παππού και γιαγιά!

Η μέρα μας ξεκινά με ένα παραμύθι!(2) Το σαλιγκάρι

Τα σαλιγκάρια μας!

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μακρινό δάσος, ζούσε ένα σαλιγκάρι. Εξωτερικά ήταν ένα συνηθισμένο σαλιγκάρι όπως τόσα και τόσα άλλα. Όμως μέσα του συνέβαινε κάτι διαφορετικό, τον έκαιγε μια φλόγα. Να ταξιδέψει! Ο προορισμός, που είχε θέσει στον εαυτό του ήταν η πόλη. Μια πόλη που είχε δει μόνο τα φώτα της, ένα βράδυ που κατάφερε να σκαρφαλώσει στο ψηλότερο δέντρο του δάσους. Τόσο τον είχε μαγέψει το θέαμα, που αμέσως είπε μέσα του “εκεί θέλω να πάω”, και άρχισε να οργανώνει το ταξίδι του..

Ύστερα από λίγες μέρες κι αφού τα είχε οργανώσει όλα στην εντέλεια, ξεκίνησε. Βρήκε το μονοπάτι που θα τον οδηγούσε κατευθείαν στην πόλη και άρχισε να σέρνεται πάνω του, αργά αργά …σαλιγκαρίσια!

Οι μέρες περνούσαν. κι εκείνο εκεί, στον αγώνα του να φτάσει στην πόλη. Όταν κουραζόταν, σταματούσε λίγο να ξαποστάσει κι ύστερα πάλι ριχνόταν με καινούρια ορμή στον δρόμο. Όμως, πόση «ορμή» μπορεί να έχει ένα σαλιγκάρι; Η ταχύτητά του ήταν τόσο αργή, που μερικές φορές σκεφτόταν πως δεν θα φτάσει ποτέ στον προορισμό του.. Ήταν κι αυτά τα μυρμήγκια που τον προσπερνούσαν με γρηγοράδα! Μια μέρα σταμάτησε ένα από αυτά και του είπε

“Σε ζηλεύω φίλε μου, που περπατάς τόσο γρήγορα! Αν είχα εγώ την ταχύτητά σου, θα πήγαινα στην πόλη μια ώρα αρχύτερα και δεν θα αργούσα τόσο.”

Το μυρμήγκι απόρησε. Σήκωσε αδιάφορα τους ώμους του.

“Μα γιατί να θέλω να πάω στην πόλη;” είπε και συνέχισε την πορεία του.

Πέρασαν κι άλλες μέρες και το σαλιγκάρι είχε αρχίσει να δυσανασχετεί με την αργοπορία του. Περνούσαν πάνω από το κεφάλι του κι αυτές οι πλουμιστές πεταλούδες με τα φτερά τους και του θύμιζαν πως εκείνο ήταν αναγκασμένο να σέρνεται στο χώμα. Κάποια στιγμή, μία από αυτές προσγειώθηκε μπροστά του.

“Σε ζηλεύω φίλη μου που έχεις φτερά και πετάς! Αν είχα εγώ τα φτερά σου θα έφτανα στην πόλη μια ώρα αρχύτερα” της είπε.

“Μα γιατί να θέλω να πάω στην πόλη;” απόρησε η πεταλούδα και πέταξε προς το κοντινότερο λουλούδι.

Το σαλιγκάρι συνέχισε την αργή του πορεία με επιμονή και θέληση. Κι άλλες μέρες πέρασαν μα η πόλη ήταν πολύ μακριά ακόμα.

Λίγο η ζέστη, λίγο οι πέτρες που του έκοβαν τον δρόμο κι έπρεπε να τις προσπεράσει σκαρφαλώνοντας πάνω τους, λίγο το ένα λίγο το άλλο, οι δυνάμεις άρχισαν να τον εγκαταλείπουν.

Ήταν κι αυτές οι ακρίδες που περνούσαν από δίπλα του πηδώντας γρήγορα! Πόσο τις ζήλευε.

Μια ακριδούλα στάθηκε για μερικά λεπτά δίπλα του για να μασουλήσει ένα φυλλαράκι.

“Σε ζηλεύω φίλη μου που έχεις μακριά πόδια και μπορείς να πηδάς τόσο μεγάλες αποστάσεις! Αν είχα εγώ τα πόδια σου θα βρισκόμουν στην πόλη με ένα και μόνο άλμα” είπε το σαλιγκάρι με παράπονο.

Η ακρίδα συνοφρυώθηκε.

“Μα γιατί να θέλω να πάω στην πόλη!” είπε ενοχλημένη και πήδηξε μακριά του.

Το σαλιγκάρι συνέχισε την πορεία του αλλά είχε αρχίσει πια να απογοητεύεται. Μέρες περνούσαν, νύχτες περνούσαν, και η πόλη ήταν πολύ μακριά ακόμα..

Κάθισε σε μια μεγάλη πέτρα να ξαποστάσει και να σκεφτεί έναν τρόπο για να πάει πιο γρήγορα στην πόλη. Όμως όσο σκεφτόταν τόσο κατέληγε σε αδιέξοδο. Ίσως να μην ήταν καλή ιδέα τελικά, ίσως έπρεπε να μείνει πίσω, στο δάσος. Ίσως τα σαλιγκάρια να μην πρέπει να κάνουν όνειρα! Όλα αυτά σκεφτόταν το σαλιγκάρι μας και τα ματάκια του γέμισαν δάκρυα.

Μια κουκουβάγια που πετούσε εκεί γύρω, άκουσε τους λυγμούς του και πλησίασε.

Το σαλιγκάρι, βλέποντας την κουκουβάγια, τρόμαξε τόσο πολύ που έβγαλε μια κραυγή

“Σε παρακαλώ, μην με φας!” της είπε.

Η κουκουβάγια γέλασε.

“Ηρέμησε, δεν θα σε φάω. Πες μου τι σε απασχολεί”

Το σαλιγκάρι άρχισε να της διηγείται όλη την ιστορία του και η κουκουβάγια τον άκουσε πολύ προσεκτικά. Μόλις τελείωσε την διήγηση, του είπε με την ήρεμη φωνή της.

“Σκούπισε τα μάτια σου κι ανέβα στην πλάτη μου. Θα σε πάω εγώ στην πόλη.. Αλλά πρώτα θα σου δείξω κάτι!”

Η χαρά του σαλιγκαριού ήταν μεγάλη. Επιτέλους θα τον βοηθούσε κάποιος… Ανέβηκε στην πλάτη της κουκουβάγιας, χωρίς δεύτερη σκέψη και η πτήση τους ξεκίνησε..

Όταν κόντευαν να φτάσουν, η κουκουβάγια έκανε μια στάση σε ένα ψηλό δέντρο που δέσποζε στην είσοδο της πόλης.

“Γιατί σταματήσαμε εδώ;” απόρησε ο μικρός ταξιδιώτης

“Κοίτα! Κοίτα κάτω! ” του είπε η κουκουβάγια και του έδειξε τον δρόμο “Τι βλέπεις;”

“Τίποτα!.. Μόνο χώμα και πέτρες” είπε το σαλιγκάρι.

“Και τώρα κοίτα εκεί! Τι βλέπεις;” είπε και του έδειξε λίγο πιο πέρα προς το σημείο από όπου είχαν έρθει.

“Είναι η πέτρα από όπου με πήρες.” είπε το σαλιγκάρι.

“Και τώρα κοίταξε πιο μακριά πίσω από την πέτρα αυτή. Κοίτα προς το δάσος. Τί βλέπεις;”

Το σαλιγκάρι έριξε το βλέμμα του πάνω στο μονοπάτι το οποίο ξεκινούσε από το δάσος κι έφτανε μέχρι την πέτρα. Κι έτσι όπως έπεφτε επάνω του ο ήλιος…είδε…. Κάτι να γυαλίζει! Μια μακριά ασημένια κλωστή που ξεκινούσε από το δάσος κι έφτανε μέχρι το σημείο που είχε συναντηθεί με την κουκουβάγια.. Και μετά η γραμμή κοβόταν απότομα.

“Τί είναι αυτή η ασημένια γραμμή;” απόρησε το σαλιγκάρι.

“Είναι η πορεία σου! Κοίτα πόσο δρόμο έκανες μόνος σου, με την δική σου προσπάθεια. Κοίτα πως η διαδρομή σημαδεύτηκε από την γραμμή που άφησες πίσω σου.. Δεν είναι όμορφη αυτή η ασημένια γραμμή; Είναι δική σου. Εσύ την δημιούργησες. Και τώρα κοίτα την πορεία σου από την πέτρα ως εδώ.. Δεν φαίνεται να έχεις διανύσει αυτή την απόσταση. Δεν έχει τίποτα που να θυμίζει πως πέρασες αυτόν τον δρόμο. Γιατί τον διάνυσες άκοπα, επάνω στα φτερά μου. Αυτό ήθελα να σου δείξω. Και τώρα πάμε στην πόλη, σε έφερα στον προορισμό σου.” είπε η κουκουβάγια και ξεκίνησε.

“Σταμάτα! Δεν θέλω να με πας στην πόλη.” είπε το σαλιγκάρι.

“Άλλαξες γνώμη;”

“Όχι! Στην πόλη θα πάω, αλλά θα πάω μόνος μου! Θέλω να με πας πίσω στην πέτρα που συναντηθήκαμε.” είπε ο ταξιδιώτης και η κουκουβάγια ακολούθησε την επιθυμία του..

Τον πήγε πίσω στην πέτρα και τον αποχαιρέτησε εγκάρδια.

“Καλό δρόμο φίλε μου! να προσέχεις!” του είπε.

“Σε ευχαριστώ για όλα!” απάντησε το σαλιγκάρι και συνέχισε την αργή του πορεία προς την πόλη.

Κανείς δεν έμαθε ποτέ αν έφτασε στον προορισμό του. Κανείς δεν έμαθε ποτέ , γιατί ήταν τόσο σημαντικό για ένα σαλιγκάρι να φτάσει στην πόλη.. Αυτό που όλοι είδαν και συνεχίζουν να βλέπουν αιώνες τώρα… είναι αυτές οι λεπτές ασημένιες πολύτιμες κλωστές που δείχνουν πως από αυτόν τον κόσμο πέρασαν ονειροπόλα πεισματάρικα σαλιγκάρια!

Να έχετε μια όμορφη μέρα και να μην το βάζετε κάτω..

Βάσια Ακαρέπη – Συγγραφέας

πηγή

Η μέρα μας ξεκινάει με παραμύθι!

Ημέρα μας ξεκινάει με ένα παραμύθι !

«Η ηρεμία θα βοηθήσει»

(Παιχνίδι για ανάκτηση του χαμένου ελέγχου και των έντονων αντιδράσεων θυμού)

Υλικά:

• Ένα γυάλινο βάζο με καπάκι
• Άμμο θαλάσσης
• Κομφετί ή αλουμινόχαρτο σε πολύ μικρά κομματάκια
• Δυο φλιτζάνια νερό
• Δυο κουταλιές λάδι

Βάλτε την άμμο και το κομφετί σε ένα βάζο.
Προσθέστε το νερό και το λάδι και κλείστε καλά το καπάκι.
Δείξτε το βάζο στα παιδιά και πείτε:
«Ας φανταστούμε πως ένας άνθρωπος ζει σε ένα καταπράσινο δάσος.
Παντού ακούγονται πουλιά να τραγουδάνε και ο αέρας μυρίζει θυμάρι και χόρτο.
Ο άνθρωπος αυτός (δείτε ξανά το βάζο) ζούσε σε ένα σπίτι φτιαγμένο από ξύλα και κλαδιά δέντρων.
Κάθε μέρα έβγαινε από το σπίτι του και πήγαινε να μαζέψει χόρτα και φρούτα για να φάει.
Τα βράδια έπαιρνε ένα μικρό μαχαίρι και σκάλιζε πάνω ξύλινα αγάλματα, που τα πουλούσε στην πόλη.
Μια μέρα έγινε κάτι τρομερό!
Την ώρα που μάζευε φράουλες ξέσπασε η δυνατότερη καταιγίδα του κόσμου.
Αμέσως άρχισε να τρέχει προς το σπίτι του για να κρυφτεί. Όταν έφτασε εκεί, όμως, ανακάλυψε πως το σπίτι του δεν υπήρχε πια.
Η δυνατή καταιγίδα είχε καταστρέψει τα πάντα και στην θέση του σπιτιού υπήρχε τώρα ένας σωρός από ξύλα και κλαδιά.
Ο άνθρωπος στενοχωρήθηκε πάρα πολύ.
Τόσο πολύ αναστατώθηκε που δεν ήξερε τι να κάνει (ανακατέψτε το βάζο δυνατά έτσι ώστε να αναμειχθούν όλα τα υλικά).
Όλα τα έβλεπε θολά. Από την θολούρα ξέχασε πως μπορούσε να σκαλίζει όμορφα αγάλματα και κρύφτηκε σε μια σπηλιά και δεν ξαναέβγαινε.
Όταν περάσανε, όμως, μερικές μέρες θυμήθηκε πως μπορούσε να φτιάχνει αγάλματα, έψαξε και βρήκε τα καλύτερα κούτσουρα και άρχιζε να τα σκαλίζει.
Έβαλε τα δυνατά του και έφτιαξε τα πιο όμορφα γλυπτά, τα οποία και πούλησε και σύντομα έφτιαξε ένα σπίτι από πέτρες που δεν το χαλούσε καμιά καταιγίδα.
Τώρα (στο βάζο), το χιόνι είχε κάτσει στον πάτο και όλα είναι καθαρά και ξάστερα».
Εξηγήστε στα παιδιά πως όταν ζούμε κάτι άσχημο, όταν κάτι μας ταρακουνάει μέσα μας, τα βλέπουμε όλα θολά και δεν αναγνωρίζουμε τις δυνατότητές μας.
Όταν όμως ηρεμήσουμε, μπορούμε εύκολα να δούμε τα προτερήματά μας και τα καλά που συμβαίνουν γύρω μας.

Πηγή: Γεωργιάδου Νένα «Θεραπευτικά Παιχνίδια», Εκδόσεις Οξυγόνο  

Παίζουμε τα βατραχάκια!

Επαναληπτικό μάθημα 8 στο βιβλίο των Μαθηματικών :Άσκηση περιγράφω τη διαδρομή του βατράχου χρησιμοποιώντας τις λέξεις πάνω ,κάτω δεξιά , αριστερά ,πίσω.....έτσι και εμείς γίναμε βατραχάκια . Το πρωί ακούσαμε  το παραμύθι  "Ο Πιπ πάει σχολείο και μετά βγήκαμε στην αυλή σαν μικροί Πιπ και παίξαμε στη φανταστική μας λίμνη .Πήδους ,πήδους δεξιά ,αριστερά μπρος ,πίσω περάσαμε υπέροχα!

Παίζουμε με τα γράμματα!

Μέσα σε ένα σακουλάκι έχουν τα γράμματα που μαθαίνουμε ,παίζουμε με αυτά φτιάχνοντας φωνούλες!

ΛΟΥΛΟΥΔΟΚΟΣΜΟΣ-παιδική χορωδία Σπύρου Λάμπρου

Προσανατολισμός στο χώρο

πατήστε εδώ

Οι δραστηριότητές μας για την ημέρα της Ειρήνης!

Ένα περιστέρι που πετά!

                                                              Είδαμε τη λέξη ειρήνη σε πολλές γλώσσες!
                                                                                           
                                         
                                                                                                 
                                                  Παίξαμε το παιχνίδι "Τι είναι ειρηνικό;"

                                         

                                                                                               
                                                 
                                                                     
                                     Γράψαμε ειρήνη σε όποια γλώσσα ήθελε ο καθένας..........

                                 

 

                                      και κολλήσαμε κι εμείς την 'ειρήνη 'μας στο περιστέρι του σχολείου μας!

Παγκόσμια ημέρα ειρήνης.

Παγκόσμια ημέρα ειρήνης !

Ένα παιχνίδι για να παίξουμε όχι μόνο στην τάξη αλλά και στο σπίτι ,μαθαίνουμε πόσο σημαντική είναι η ειρήνη για τους ανθρώπους όχι μόνο σε παγκόσμιο επίπεδο ανάμεσα στους λαούς αλλά και στις  καθημερινές μας σχέσεις με τους άλλους !

Διαβάζοντας στο σπίτι!

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο

Μια ιδέα από το allstudentscanshine.com

Βιβλιαράκια γραμμάτων

πατήστε εδώ για να μεταφερθείτε στο σύνδεσμο

Ένα Ο αλλιώτικο!

Μοιάζει με το "ο" και τρώγεται!Το πρωινό μας ήταν cheerios και μας άρεσαν πολύ!Μάθαμε και ότι εκτός από νόστιμα έχουν και σχήμα στρογγυλό σαν το Ο!

Το αστερόκουτο!

Ένα κουτί με αστέρια !
Το κουτί συμβολίζει την τάξη μας!
Το κάθε παιδάκι κρατάει στο χέρι του ένα αστέρι και λέει κάτι πολύ όμορφο για ένα συμμαθητή του ,τότε ρίχνει και το αστέρι του μέσα στο κουτί .Το κουτί λοιπόν γεμίζει τόσα αστέρια όσα είναι και τα παιδιά της τάξης .Προσοχή όμως για να διατηρηθούν τα αστεράκια στο κουτί θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε όμορφα ο ένας στον άλλο.Αν κατά τη διάρκεια της ημέρας κάποιος μιλήσει άσχημα ή χτυπήσει άλλο παιδί τότε χάνονται αστέρια και τότε το κουτί μας αδειάζει ,τι κρίμα!
Προσπαθούμε όλοι να διατηρήσουμε τα αστέρια μας,δηλαδή την ζωή της τάξης μας όσο γίνεται πιο καλή!

Καλή σχολική χρονιά!

Καλή σχολική χρονιά με υγεία ,δύναμη και υπομονή σε μαθητές ,γονείς και εκπαιδευτικούς!
Η τάξη μας !


Ο Πιπ πάει σχολείο! Το θυμάστε το παραμύθι;

Πατήστε εδώ για να το διαβάσετε!
                                                                 
                                            

 


Τα φωνήεντα είναι επτά και φωνάζουν δυνατά!

Τα δωράκια για το καλωσόρισμα στους μαθητές μου!

Ας τραγουδήσουμε!

ΔΙΑΞΙΦΙΣΜΟΙ - ΜΑΡΙΟΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΡΡΗΣ

-Το 'πες!

-Δεν το 'πα!
-Το 'πες, το 'πες, το 'πες!
-Το 'πε!
-Δεν το 'πε!
-Το 'πε, το 'πε, το 'πε

Δεν το είπα κι ούτε θα το πω, το έχω μυστικό
κι αν ποτέ το πει κανείς, εγώ δεν του ξαναμιλώ. 

Το καρφί θα βρει τον τρόπο να το πει
σιγά να μην του καίγεται καρφί
κοίτα τώρα ποιος μιλά, αχ , ποιος μιλά!
Ο μαρτυριάρης, λέει τα μυστικά

-Το 'πες!
-Δεν το 'πα!
-Το 'πες, το 'πες, το 'πες!
-Το 'πε!
-Δεν το 'πε!
-Το 'πε, το 'πε, το 'πε

Δεν το είπα, είπα, δεν μ ακούς; Τι κάθεσαι και λες;
Κι όποιος πει ξανά πως το 'πα , ε, θα λέει υπερβολές. 

Το καρφί θα βρει τον τρόπο να το πει
σιγά να μην του καίγεται καρφί
κοίτα τώρα ποιος μιλά, αχ , ποιος μιλά!
Ο μαρτυριάρης, λέει τα μυστικά

Ο ΒΑΤΡΑΧΟΣ - ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ

♫ Μουσικό Παραμύθι ♪♫

Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος **
Μουσική: Δημήτρης Μαρκατόπουλος **
Οπτικοποίηση: Στέλλα Δενδηλιάρη **
Από το βιβλίο - cd: ΤΟ ΦΤΕΡΟ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ *
Εκδόσεις: Μικρή Άρκτος **

Στα νερά της πηγής ένας βάτραχος 
λυπημένος, βαρύς και ατάραχος.
Ποιος να ξέρει τι να σκεφτότανε 
κι αν στον κόσμο κανείς τον νοιαζότανε!
Ποιο ραβδί μαγικό να τον άγγιξε
και ποτέ την ψυχή του δεν άνοιξε. 
Το ποτάμι μπροστά του αγνάντευε. 
Τι του έφερα δώρο δεν μάντευε. 

Από μένα με αγάπη, 
απ' τα βάθη της καρδιάς, 
πάρε τούτο το φιλάκι
κι όταν γίνεις βασιλιάς,
μην ξεχάσεις τα παιδιά
που κοιμούνται στα παγκάκια
και ξυπνάνε βατραχάκια. 

Η αγάπη τον κόσμο ανάστησε
κι ένα νούφαρο πλάι του βλάστησε. 
Το ποτάμι ξανά πίσω γύρισε,
στην πηγή που η άνοιξη μύρισε. 
Παραμύθια κι αλήθεια μπλεχτήκανε
και τα μάγια της νύχτας λυθήκανε. 
Μια ευχή στο αυτί του ψιθύρισα, 
άνοιξα αγκαλιά και τον φίλησα.

ΡΟΖ ΚΑΙ ΜΠΛΕ ΡΟΥΑ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΡΡΗΣ

                  

                                                ♪♫ Μουσικό Παραμύθι ♪♫ 
Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος **
Μουσική: Δημήτρης Μαρκατόπουλος **
Βιντεοσύνθεση: Στέλλα Δενδηλιάρη **
Από το βιβλίο - cd "ΤΟ ΦΤΕΡΟ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ"

Ένα ροζ πειρατικό
μεθυσμένο καράβι
τσάκα τσάκα και στο τσακ
κάνει ζικ, κάνει ζακ.
Ένα ροζ πειρατικό
πριν να πέσει στα βράχια,
τσάκα τσάκα και στο τσακ
κάνει ζικ, κάνει ζακ

Κούκου κούκου κούκου τζα
τραγουδάει, γελά,
Το 'ριξε στο σορολόπ
κάνει χιπ κάνει χοπ
Κάνει τρέλες στα νερά
και χορεύει τσατσά
τσα τσα τσα τσα τσα τσα τσα,
αχ και να 'χε φτερά.

Ένα τρένο μπλε ρουά
φορτωμένο τραγούδια,
γκάπα γκούπα ωχ και ουφ
κάνει τσαφ κάνει τσουφ
ένα τρένο μπλε ρουά
στα βουνά σκαρφαλώνει,
γκάπα γκούπα ωχ και ουφ
κάνει τσαφ κάνει τσουφ

Κούκου κούκου κούκου τζα
τραγουδάει βογγά
κάτι έγινε στο τσαφ
κάνει πουφ κάνει παφ
Πάει η τρέλα στα βουνά
και χορεύει τσα τσα
τσα τσα τσα τσα τσα τσα τσα,
αχ και να 'χε φτερά...

Να δώσουμε τα χέρια

                                                           

Να κάνουμε ένα σπίτι

Στίχοι: Παραδοσιακό, Ερμηνεία: Μαρίζα Κωχ, Χορωδία

Ελάτε φίλοι και εχθροίνα δώσουμε τα χέριαν’ αγαπηθούμε απ’ την αρχήκαι στην δουλειά να μπούμεάλλος να φέρνει το νερόκι άλλος να φέρνει χώμακι άλλος τη λάσπη τη γλυκιάνα κάμουμε ένα σπίτι.

Το σπίτι θα ‘ναι απ’ τα ψηλάθα’ χει παράθυρα πολλάθα’ χει μια σκάλα ως την κορφήκι άλλη μια σκάλα πιο καλήέτσι ριγμένη στην αυλή.

Ελάτε φίλοι και εχθροίνα δώσουμε τα χέριαν’ αγαπηθούμε απ’ την αρχήκαι στην δουλειά να μπούμεάλλος να φέρνει το νερόκι άλλος να φέρνει χώμακι άλλος τη λάσπη τη γλυκιάνα κάμουμε ένα σπίτι.

Θα έχει κήπους με πουλιάθα ‘χει αλεπούδες με βιολιάχιλιάδες μέρμηγκες στη γηκι απάνω σε ψηλό κλαδίμια πέρδικα να κελαηδεί.

Ελάτε φίλοι και εχθροίνα δώσουμε τα χέριαν’ αγαπηθούμε απ’ την αρχήκαι στην δουλειά να μπούμεάλλος να φέρνει το νερόκι άλλος να φέρνει χώμακι άλλος τη λάσπη τη γλυκιάνα κάμουμε ένα σπίτι.

Μια μέρα στο Πεκίνο

Ένας Κινέζος περπατάει στη βροχή
κρατάει κίτρινη ομπρέλα ανοιχτή.
Και μια Κινέζα μ`έναν μπέμπη αγκαλιά
γυρνάει απ`τη δουλειά.

Οι καφετέριες γεμάτες Κινεζάκια
πίνουν ζεστό καφέ και τρώνε κουλουράκια.
Παρέες που τα λένε και χαμογελάνε
και τη βροχή κοιτάνε.

Κι όλος ο κόσμος στο Πεκίνο έχει βγει.
Χίλιοι Κινέζοι τρέχουν μέσα στη βροχή.
Ουράνιο τόξο όπου να`ναι θα φανεί.
Θα φανεί!

Βρέχει μα κανέναν δεν πειράζει
όλοι τρέχουν στο Πεκίνο
βρέχει κι όλοι μούσκεμα θα γίνουν
όλοι τρέχουν στο Πεκίνο.

Φανάρια κόκκινα και πράσινα ανάβουν
κι όλοι τρέχουν λεωφορείο να προλάβουν
και τ`αυτοκίνητα τους βρέχουν με νερά,
τους κάνουνε παπιά.

Ένας Κινέζος που διαβάζει εφημερίδα
και μια Κινέζα με βαρκούλα την ελπίδα.
Ένα σκυλάκι σ`ένα δέντρο ξαλαφρώνει
και ξανανιώνει!

Έχει βραδιάσει και τα φώτα όλα ανάβουν
και τα πολλά τα σούρτα-φέρτα τώρα παύουν.
Όλοι στα σπίτια τους μαζεύονται γιατί
πέφτει ασταμάτητη βροχή.

Τα Κινεζάκια στα κρεβάτια τους φωλιάζουν,
κλείνουν τα μάτια και σε όνειρο βουλιάζουν.
Μια μέρα βλέπουν στο Πεκίνο με βροχή
και βγαίνουν έξω εκεί!


ΜΑΓΕΙΡΑΣ - ΜΑΡΙΟΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ , ΗΛΙΑΣ ΜΑΜΑΛΑΚΗΣ

.

Ανέβηκε στις 4 Φεβ 2011

♪♫ Μουσικό Παραμύθι ♪♫
Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος **
Μουσική: Δημήτρης Μαρκατόπουλος **
Οπτικοποίηση: Στέλλα Δενδηλιάρη **
Από το βιβλίο - cd: ΤΟ ΦΤΕΡΟ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ *
Εκδόσεις: Μικρή Άρκτος **

Πήρα από τα παραμύθια
τα κουκιά και τα ρεβίθια,
μία φασολιά πελώρια,
το λαγό και τα κοκόρια.
Πήρα όλα τα καρβέλια,
τα σταφύλια από τ' αμπέλια,
τα εφτά τα κατσικάκια
και τα τρία γουρουνάκια.

Έχουμε σας λέω πανηγύρια.
Φέρτε πιάτα, φέρτε και ποτήρια.
Μάγειρας Τσελεμεντές θα γίνω
κι ότι μαγειρεύω θα το δίνω
στα παιδιά.
Φέρτε τα μαχαιροπήρουνα σας
και τα παραμύθια της γιαγιάς σας,
τα παιδιά να φάνε και να πιούνε
και ποτέ, ποτέ μην κοιμηθούνε
νηστικά.

Με το ζόρι απ τη φωλιά τους
πήρα τη φωτιά απ' τους δράκους
κι απ' τις μάγισσες καζάνια,
κατσαρόλες και τηγάνια.
Έριξα τα υλικά μου
και τ' αλατοπίπερά μου.
Απ' τα παραμύθια κλέβω

να 'χω για να μαγειρεύω

Φοίβος Δεληβοριάς - Ο αχινός

Μουσική - Στίχοι: Γιώργος Χατζηπιερής

Ενορχήστρωση: Μάριος Τακούσιης

Στίχοι
Ήταν ένας αχινός
Σ’ ένα βράχο αραχτός
Και πιο κει στο περιγιάλι
Ένα κόκκινο κοράλλι

Ρίχνει μια κλεφτή ματιά
Μάνα μου τι ομορφιά
Βρε κοράλλι κοραλλένιο
Δεν μπορώ να περιμένω.

Το ναζιάρικο κοράλλι
Σκύβει κάτω το κεφάλι
Μα χαμογελά λιγάκι
Και του κλείνει το ματάκι

Και ο αχινός κινάει
Στο κοράλλι του να πάει
Στρογγυλός και αγκαθένιος
Έρωτας παραμυθένιος

Αψηφάει τα μποφόρ
Σπάει όλα τα ρεκόρ
Και μονάχα σ’ ένα μήνα
Πλησιάζει τη σειρήνα

Κι όταν πια κοντά σιμώνει
Και τ’ αγκάθια του τεντώνει
Το κοράλλι νοιώθει ρίγη
Και την αγκαλιά του ανοίγει

Βρε τι πόνος είναι αυτός
Ο πολύς ο αχινός
Ούτε σ’ αγαπώ δεν είπε
Και το γέμισε με τρύπες

Τώρα το κοράλλι πια
Μόνο στην ακρογιαλιά
Σκέφτεται τον αχινό
Και ρουφάει το νερό


Ελευθερία Αρβανιτάκη - Δώρος Δημοσθένους - Επτά ποτάμια 

Κύλησε το ποταμάκι το πορτοκαλί
Είναι που οι πεταλούδες πάνε σε γιορτή

Μέσα απ’ τη σπηλιά αναβλύζει πράσινη πηγή
Απ’ τα λέπια κάποιου δράκου πούχει χτενιστεί

Χίλιες κόκκινες καρδούλες μπήκαν στην σειρά
Κι ένα κόκκινο ποτάμι πήρε να κυλά

Καθε που θα πλημμυρίσει γίνεται γιορτή
Και γεμίζει με αγάπη κάθε τι στη γη

Στέλνει ο ήλιος δυο ακτίνες για να τεντωθεί
Και ‘να κίτρινο ποτάμι απλώνεται στη γη

Τό σκασαν απ’ τις σελίδες λέξεις κι αριθμοί
Για να φτιάξουν το ρυάκι το μενεξεδί 

Τα όνειρα μας τα γαλάζια φύγαν ξαφνικά 
Και γλυστρήσαν σαν ποτάμι μες στην ξεγνοιασιά

Και στο τέλος τ’ αστεράκια μπήκαν στην σειρά
Και το μπλε το ποταμάκι φτειάξαν στα ψηλά

Τρέχουνε τα ποταμάκια τα χρωματιστά
Μέσα σ’ ανθισμένους κάμπους, πόλεις και χωριά

Χέρι χέρι μες στη λίμνη πάνε να λουστούν
Με ένα παραμύθι να ξελογιαστούν

Τότε ο ουρανός πετάει μία πετονιά 
Και τραβάει από τη λίμνη όλα τα νερά

Και προβάλλει ένα τόξο τόσο φωτεινό
Μια κορδέλλα που ενώνει γή και ουρανό 

Λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα ..