Ας τραγουδήσουμε!

ΔΙΑΞΙΦΙΣΜΟΙ - ΜΑΡΙΟΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΡΡΗΣ

-Το 'πες!

-Δεν το 'πα!
-Το 'πες, το 'πες, το 'πες!
-Το 'πε!
-Δεν το 'πε!
-Το 'πε, το 'πε, το 'πε

Δεν το είπα κι ούτε θα το πω, το έχω μυστικό
κι αν ποτέ το πει κανείς, εγώ δεν του ξαναμιλώ. 

Το καρφί θα βρει τον τρόπο να το πει
σιγά να μην του καίγεται καρφί
κοίτα τώρα ποιος μιλά, αχ , ποιος μιλά!
Ο μαρτυριάρης, λέει τα μυστικά

-Το 'πες!
-Δεν το 'πα!
-Το 'πες, το 'πες, το 'πες!
-Το 'πε!
-Δεν το 'πε!
-Το 'πε, το 'πε, το 'πε

Δεν το είπα, είπα, δεν μ ακούς; Τι κάθεσαι και λες;
Κι όποιος πει ξανά πως το 'πα , ε, θα λέει υπερβολές. 

Το καρφί θα βρει τον τρόπο να το πει
σιγά να μην του καίγεται καρφί
κοίτα τώρα ποιος μιλά, αχ , ποιος μιλά!
Ο μαρτυριάρης, λέει τα μυστικά

Ο ΒΑΤΡΑΧΟΣ - ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ

♫ Μουσικό Παραμύθι ♪♫

Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος **
Μουσική: Δημήτρης Μαρκατόπουλος **
Οπτικοποίηση: Στέλλα Δενδηλιάρη **
Από το βιβλίο - cd: ΤΟ ΦΤΕΡΟ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ *
Εκδόσεις: Μικρή Άρκτος **

Στα νερά της πηγής ένας βάτραχος 
λυπημένος, βαρύς και ατάραχος.
Ποιος να ξέρει τι να σκεφτότανε 
κι αν στον κόσμο κανείς τον νοιαζότανε!
Ποιο ραβδί μαγικό να τον άγγιξε
και ποτέ την ψυχή του δεν άνοιξε. 
Το ποτάμι μπροστά του αγνάντευε. 
Τι του έφερα δώρο δεν μάντευε. 

Από μένα με αγάπη, 
απ' τα βάθη της καρδιάς, 
πάρε τούτο το φιλάκι
κι όταν γίνεις βασιλιάς,
μην ξεχάσεις τα παιδιά
που κοιμούνται στα παγκάκια
και ξυπνάνε βατραχάκια. 

Η αγάπη τον κόσμο ανάστησε
κι ένα νούφαρο πλάι του βλάστησε. 
Το ποτάμι ξανά πίσω γύρισε,
στην πηγή που η άνοιξη μύρισε. 
Παραμύθια κι αλήθεια μπλεχτήκανε
και τα μάγια της νύχτας λυθήκανε. 
Μια ευχή στο αυτί του ψιθύρισα, 
άνοιξα αγκαλιά και τον φίλησα.

ΡΟΖ ΚΑΙ ΜΠΛΕ ΡΟΥΑ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΡΡΗΣ

                  

                                                ♪♫ Μουσικό Παραμύθι ♪♫ 
Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος **
Μουσική: Δημήτρης Μαρκατόπουλος **
Βιντεοσύνθεση: Στέλλα Δενδηλιάρη **
Από το βιβλίο - cd "ΤΟ ΦΤΕΡΟ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ"

Ένα ροζ πειρατικό
μεθυσμένο καράβι
τσάκα τσάκα και στο τσακ
κάνει ζικ, κάνει ζακ.
Ένα ροζ πειρατικό
πριν να πέσει στα βράχια,
τσάκα τσάκα και στο τσακ
κάνει ζικ, κάνει ζακ

Κούκου κούκου κούκου τζα
τραγουδάει, γελά,
Το 'ριξε στο σορολόπ
κάνει χιπ κάνει χοπ
Κάνει τρέλες στα νερά
και χορεύει τσατσά
τσα τσα τσα τσα τσα τσα τσα,
αχ και να 'χε φτερά.

Ένα τρένο μπλε ρουά
φορτωμένο τραγούδια,
γκάπα γκούπα ωχ και ουφ
κάνει τσαφ κάνει τσουφ
ένα τρένο μπλε ρουά
στα βουνά σκαρφαλώνει,
γκάπα γκούπα ωχ και ουφ
κάνει τσαφ κάνει τσουφ

Κούκου κούκου κούκου τζα
τραγουδάει βογγά
κάτι έγινε στο τσαφ
κάνει πουφ κάνει παφ
Πάει η τρέλα στα βουνά
και χορεύει τσα τσα
τσα τσα τσα τσα τσα τσα τσα,
αχ και να 'χε φτερά...

Να δώσουμε τα χέρια

                                                           

Να κάνουμε ένα σπίτι

Στίχοι: Παραδοσιακό, Ερμηνεία: Μαρίζα Κωχ, Χορωδία

Ελάτε φίλοι και εχθροίνα δώσουμε τα χέριαν’ αγαπηθούμε απ’ την αρχήκαι στην δουλειά να μπούμεάλλος να φέρνει το νερόκι άλλος να φέρνει χώμακι άλλος τη λάσπη τη γλυκιάνα κάμουμε ένα σπίτι.

Το σπίτι θα ‘ναι απ’ τα ψηλάθα’ χει παράθυρα πολλάθα’ χει μια σκάλα ως την κορφήκι άλλη μια σκάλα πιο καλήέτσι ριγμένη στην αυλή.

Ελάτε φίλοι και εχθροίνα δώσουμε τα χέριαν’ αγαπηθούμε απ’ την αρχήκαι στην δουλειά να μπούμεάλλος να φέρνει το νερόκι άλλος να φέρνει χώμακι άλλος τη λάσπη τη γλυκιάνα κάμουμε ένα σπίτι.

Θα έχει κήπους με πουλιάθα ‘χει αλεπούδες με βιολιάχιλιάδες μέρμηγκες στη γηκι απάνω σε ψηλό κλαδίμια πέρδικα να κελαηδεί.

Ελάτε φίλοι και εχθροίνα δώσουμε τα χέριαν’ αγαπηθούμε απ’ την αρχήκαι στην δουλειά να μπούμεάλλος να φέρνει το νερόκι άλλος να φέρνει χώμακι άλλος τη λάσπη τη γλυκιάνα κάμουμε ένα σπίτι.

Μια μέρα στο Πεκίνο

Ένας Κινέζος περπατάει στη βροχή
κρατάει κίτρινη ομπρέλα ανοιχτή.
Και μια Κινέζα μ`έναν μπέμπη αγκαλιά
γυρνάει απ`τη δουλειά.

Οι καφετέριες γεμάτες Κινεζάκια
πίνουν ζεστό καφέ και τρώνε κουλουράκια.
Παρέες που τα λένε και χαμογελάνε
και τη βροχή κοιτάνε.

Κι όλος ο κόσμος στο Πεκίνο έχει βγει.
Χίλιοι Κινέζοι τρέχουν μέσα στη βροχή.
Ουράνιο τόξο όπου να`ναι θα φανεί.
Θα φανεί!

Βρέχει μα κανέναν δεν πειράζει
όλοι τρέχουν στο Πεκίνο
βρέχει κι όλοι μούσκεμα θα γίνουν
όλοι τρέχουν στο Πεκίνο.

Φανάρια κόκκινα και πράσινα ανάβουν
κι όλοι τρέχουν λεωφορείο να προλάβουν
και τ`αυτοκίνητα τους βρέχουν με νερά,
τους κάνουνε παπιά.

Ένας Κινέζος που διαβάζει εφημερίδα
και μια Κινέζα με βαρκούλα την ελπίδα.
Ένα σκυλάκι σ`ένα δέντρο ξαλαφρώνει
και ξανανιώνει!

Έχει βραδιάσει και τα φώτα όλα ανάβουν
και τα πολλά τα σούρτα-φέρτα τώρα παύουν.
Όλοι στα σπίτια τους μαζεύονται γιατί
πέφτει ασταμάτητη βροχή.

Τα Κινεζάκια στα κρεβάτια τους φωλιάζουν,
κλείνουν τα μάτια και σε όνειρο βουλιάζουν.
Μια μέρα βλέπουν στο Πεκίνο με βροχή
και βγαίνουν έξω εκεί!


ΜΑΓΕΙΡΑΣ - ΜΑΡΙΟΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ , ΗΛΙΑΣ ΜΑΜΑΛΑΚΗΣ

.

Ανέβηκε στις 4 Φεβ 2011

♪♫ Μουσικό Παραμύθι ♪♫
Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος **
Μουσική: Δημήτρης Μαρκατόπουλος **
Οπτικοποίηση: Στέλλα Δενδηλιάρη **
Από το βιβλίο - cd: ΤΟ ΦΤΕΡΟ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ *
Εκδόσεις: Μικρή Άρκτος **

Πήρα από τα παραμύθια
τα κουκιά και τα ρεβίθια,
μία φασολιά πελώρια,
το λαγό και τα κοκόρια.
Πήρα όλα τα καρβέλια,
τα σταφύλια από τ' αμπέλια,
τα εφτά τα κατσικάκια
και τα τρία γουρουνάκια.

Έχουμε σας λέω πανηγύρια.
Φέρτε πιάτα, φέρτε και ποτήρια.
Μάγειρας Τσελεμεντές θα γίνω
κι ότι μαγειρεύω θα το δίνω
στα παιδιά.
Φέρτε τα μαχαιροπήρουνα σας
και τα παραμύθια της γιαγιάς σας,
τα παιδιά να φάνε και να πιούνε
και ποτέ, ποτέ μην κοιμηθούνε
νηστικά.

Με το ζόρι απ τη φωλιά τους
πήρα τη φωτιά απ' τους δράκους
κι απ' τις μάγισσες καζάνια,
κατσαρόλες και τηγάνια.
Έριξα τα υλικά μου
και τ' αλατοπίπερά μου.
Απ' τα παραμύθια κλέβω

να 'χω για να μαγειρεύω

Φοίβος Δεληβοριάς - Ο αχινός

Μουσική - Στίχοι: Γιώργος Χατζηπιερής

Ενορχήστρωση: Μάριος Τακούσιης

Στίχοι
Ήταν ένας αχινός
Σ’ ένα βράχο αραχτός
Και πιο κει στο περιγιάλι
Ένα κόκκινο κοράλλι

Ρίχνει μια κλεφτή ματιά
Μάνα μου τι ομορφιά
Βρε κοράλλι κοραλλένιο
Δεν μπορώ να περιμένω.

Το ναζιάρικο κοράλλι
Σκύβει κάτω το κεφάλι
Μα χαμογελά λιγάκι
Και του κλείνει το ματάκι

Και ο αχινός κινάει
Στο κοράλλι του να πάει
Στρογγυλός και αγκαθένιος
Έρωτας παραμυθένιος

Αψηφάει τα μποφόρ
Σπάει όλα τα ρεκόρ
Και μονάχα σ’ ένα μήνα
Πλησιάζει τη σειρήνα

Κι όταν πια κοντά σιμώνει
Και τ’ αγκάθια του τεντώνει
Το κοράλλι νοιώθει ρίγη
Και την αγκαλιά του ανοίγει

Βρε τι πόνος είναι αυτός
Ο πολύς ο αχινός
Ούτε σ’ αγαπώ δεν είπε
Και το γέμισε με τρύπες

Τώρα το κοράλλι πια
Μόνο στην ακρογιαλιά
Σκέφτεται τον αχινό
Και ρουφάει το νερό


Ελευθερία Αρβανιτάκη - Δώρος Δημοσθένους - Επτά ποτάμια 

Κύλησε το ποταμάκι το πορτοκαλί
Είναι που οι πεταλούδες πάνε σε γιορτή

Μέσα απ’ τη σπηλιά αναβλύζει πράσινη πηγή
Απ’ τα λέπια κάποιου δράκου πούχει χτενιστεί

Χίλιες κόκκινες καρδούλες μπήκαν στην σειρά
Κι ένα κόκκινο ποτάμι πήρε να κυλά

Καθε που θα πλημμυρίσει γίνεται γιορτή
Και γεμίζει με αγάπη κάθε τι στη γη

Στέλνει ο ήλιος δυο ακτίνες για να τεντωθεί
Και ‘να κίτρινο ποτάμι απλώνεται στη γη

Τό σκασαν απ’ τις σελίδες λέξεις κι αριθμοί
Για να φτιάξουν το ρυάκι το μενεξεδί 

Τα όνειρα μας τα γαλάζια φύγαν ξαφνικά 
Και γλυστρήσαν σαν ποτάμι μες στην ξεγνοιασιά

Και στο τέλος τ’ αστεράκια μπήκαν στην σειρά
Και το μπλε το ποταμάκι φτειάξαν στα ψηλά

Τρέχουνε τα ποταμάκια τα χρωματιστά
Μέσα σ’ ανθισμένους κάμπους, πόλεις και χωριά

Χέρι χέρι μες στη λίμνη πάνε να λουστούν
Με ένα παραμύθι να ξελογιαστούν

Τότε ο ουρανός πετάει μία πετονιά 
Και τραβάει από τη λίμνη όλα τα νερά

Και προβάλλει ένα τόξο τόσο φωτεινό
Μια κορδέλλα που ενώνει γή και ουρανό 

Λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα ..